“People don’t resist change. They resist being changed!” – Peter Senge
Veel organisaties lanceren projecten om weerstanden tegen verandering op te lossen.
Ik zie 'ja maar' events, mindfulness programma's, yoga of motivatie-events.
Wat me opvalt is, dat het toch veel te weinig oplevert; en dat de
gehoopte verandering onvoldoende merkbaar is.  

Hoe kan dat? Zit dan iedereen in de weerstand? (het W-woord)

Geen smoezen meer! Vandaag niet en morgen ook  niet! Stel... dat je geen smoezen meer nodig hebt omdat...

Ooit meegemaakt? Je vertelt een collega over een project dat je wilt uitwerken. En 3 weken later vraagt die collega... “En...hoe staat het ermee? Is het gelukt?”

Vandaag rij ik door een paar dorpen, tijdens het spitsuur wanneer de kinderen naar school worden gebracht.

Natuurlijk moet ik vertragen... Pfff even rustig ademhalen. Het is immers een bewuste keuze, deze route.
Ik heb er vrede mee dat het traag gaat, want de autobaan is op dat moment altijd helemaal dichtgeslibt.
Dan liever langs landwegen waar nog wat te genieten valt. 

“Maar ik heb helemaal geen stress! Ik ben toch zeker geen stresskip, ik ben gewoon kwaad”, roept Philip.

En hij begint opnieuw geagiteerd te vertellen over wat hem dwars zit.

“Ik zal hem eens de waarheid vertellen. Dit is echt geen manier van doen. Alweer heeft hij achteraf de besluiten van het team verdraaid. In het vorige project heeft hij ook al zoiets gedaan en...”.